Слобода те гуши повторно
Од далеку на твојот крст се редат порази
Низ маглата нема збор ни допир
Низ едно око само лет во небо
Времево проклето
Кажи лага и лага стани
Времево поволно
за твојот збор да стане закон
Месецот и немоста
Стравот и демначот
Фантазија и предоцна
Лагите и толпата
Ми исчезна гласот, единствен спас е месецот пуст, ме влече и ме убива
Од тебе се плашам, нечисти раце, се внесувам цел, чекам се да престане
Замислувам како на шега те гледам за последен пат, ти не ме ни препознаваш
Не се ни знае кој кого лаже, пак сме сите проклети
Непокор во срцето
Твоите лаги се мојот сон
Гордоста на мртвите
Корни кожа, кажи збор
Немоста ти дава причина
Одблизу пред твојот престол нема никого
Газиме пат на мрак и бес
Од сѐ што бевме ништо не остана
Времето остана
Кажи лага за уморот мој
Времето конечно
Последен е твојот збор
Непокор во душата
Твоите лаги се мојот сон
Смртта е лек за нас
Корни кожа, убиј ме
