Rim Sin Stemme

Æ har en venn som søng Ho hete Rim Du glem ikkje den stemmen Har du hørt den Den høres ut som tusen år Og som en grønn arabisk vår Ho har et lite hus i Nazareth Oliventrær og aprikos i hagen Der ongan hennes leke fritt Ho Rim har invitert mæ dit Ho Rim e tapper Det e ikkje æ Den kroppen hennes slåss Mot okkupanta De stanses ikkje av en sang Ho slår tebake gang på gang Ho Rim e ikkje den som legg sæ ned Ho naviger mot lyset ikkje bunnen Ho trur ikkje nødvendigvis på fred Hvis ho må snakke makta etter munnen Nu søng ho ikkje meir Ho går på gift Og krigen tar musikken i en stemme Og instrumentet e forlatt Og alle tusen og en natt Æ har en venn som sang Ho hete Rim Du glem ikkje den stemmen Har du hørt den Den hørtes ut som tusen år Og som en grønn arabisk vår