Kalsedon

Ben o yangından beri ayaktayım; başak saplarında ya da güneş günlerinde Sözümün üstüne beni sakınacak hiçbir çatı da yok fakat Ben o kavgadan beri hayattayım Beyaz yoksa anlamı da yok karanın Niçin yaşayacaktım hiç bahsetmeyeceksem kabuklarından yaramın? Bacak aramda doğum lekem, sesimde çirkin ıssızlık Ben ihanetten beri ayaktayım Gülüşümü görseniz kıpkırmızı bir düğüm Ölümüme inanın gökyüzünde beyaz düşsel bir düğün Fakat şafaklardan carmagnole'le geçeceğim Çünkü ben, tereddütten beri ayaktayım Bu benim kendi cinayetimin bulut yüklü şarkısı Alargamda intihar ve nefesimde ölü bir curnata Bize böylece gözyaşı saydıran yaşamak adına Ben o şafaktan beri ayaktayım "Sen" dedi, "öykümü yazar mısın? Çünkü kalemin keskin, gözlerin çekik" Ve birden ortadan yok oldu çünkü "Ben" dedi, "en az yıldızlar kadar hayattayım" "Nasıl yeniden bulurum?" dedim "seni" "O zor gün geldiğinde dirilecek olanlardan sor beni; gözleri çekik ve bayrakları çelik" İşte ben öldükleri günden beri hayattayım Ben önceden karşında kalsedon rengindeki göldüm Yoruldum yıldızları saymaktan bahar bile borana döndü Daha şafak sökmeden ağlardın Oysa sen eskiden temiz bileklerine kızlar gibi bazalt bağlardın Belki de yola çıkılan yerde kaldın Ve beni kimsenin nabzında vurmayan lirik güzelliğin aldı Sen kelimeni nefesinde demlemeden boğuldun Güneşi batırmasını bilir onlar ama sen doğurdun Tepede tıpkı ay bir haydut gibi gezerken coğrafyada Demir bir perde gibiyken karanlık, karanlık Duaların hiçbir şeyi yoluna koymadığı bir zamandı Ben o talandan beri ayaktayım Seni böylece yıktıklarında; gündüzleri vurulup geceleri ağlayan seni, seni Saklı yarandan geçilmediği lacivert akşamın ortasında Ben yağmurlardan beri ayaktayım "Sen" dedi, "öykümü yazar mısın? Çünkü kalemin keskin, gözlerin çekik" Ve birden ortadan yok oldu çünkü "Ben" dedi, "en az yıldızlar kadar hayattayım" "Nasıl yeniden bulurum?" dedim "seni" "O zor gün geldiğinde dirilecek olanlardan sor beni; gözleri çekik ve bayrakları çelik" İşte ben öldükleri günden beri hayattayım Çiçeklerin üzerine düşen dehşet gölgesi algılanmadığı anda bahar dalı bile bir yalana dönüşür