Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει.
Κάτω απ' το παράθυρό της
Στέκεται ένας στρατιώτης
Κι απ' την πίσω πόρτα βγαίνει
Ναύτης που 'χει αφήσει γένι.
Κι όταν βγει στο παραθύρι
Πώς φοβάμαι μη με δείρει
Και κλειστώ σε μοναστήρι
Και με φάνε οι καλογήροι.
Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει.
Κάθε γλάστρα στον καιρό της
Κι η κυρά στον αργαλειό της
Και το δειλινό ο καλός της
Κάνει πάντα το δικό της.
Κάθε γλάστρα στην αυλή της
Κάτι γίνεται στ' αυτί της
Και σαν ξημερώσει πάλι
Θα 'χει τ' άστρο προσκεφάλι.
Τρέξτε φτάστε βρε παιδιά
Να θαυμάστε την κυρά
Που στολίζεται και ράβει
Και την γειτονιά ανάβει.
