Pigadi

Είναι αλήθεια η αλήθεια πονάει Είναι αλήθεια η αλήθεια πονάει Γι' αυτό το ψέμα στον κόσμο πουλάει, Τα 'βαλα κάτω να δω τι αξίζει να πω και κατάλαβα που θα με πάει Υπενθυμίζω με στίχους σε λίγους που νιώθουν Πως είναι ανάγκη να δούμε. Πόσο δειλο και πανευκολο ειναι Να λέμε για λάθη σε σπίτια που δεν κατοικούμε. Θυμάμαι ακόμα τα μάτια σου στην κλινική Και με πονάει γαμωτοπου ο,τι κι αν κάνω δεν παίζει να βγεις από 'κει, Δε θα ξεχάσω ποτέ το πως έκανες όταν σου 'βαλαν ξανα μουσική Έκλαιγες με ένα χαμόγελο και έλεγες "είχα ξεχάσει πως είναι να νιώθεις παιδί" Σε κουβαλάω μαζί μου, Ανάβω για 'σένα φωτιά, Θολώνουν τα μάτια μου απόγευμα, Τη νύχτα ξυπνάω ξανά Γαμημένα κατάλοιπα φύγετε κάντε τη Δεν την παλεύω και δεν αστειευομαι. Ειμαι ανήσυχος κι αυτό σημαίνει να νιώσω γεμάτος παιδευομαι Κι όλο μπερδευομαι κι ολο με χανεις, Μου λείπει ο Αλέξης κι ο Γιάννης, Μου λείπει να μην έχω άγχος, Να νιώθω πως θα καταλάβεις Φοβάμαι τον θάνατο, γαμα το Σάββατο, θέλω να κάτσω στο σπίτι μου Να φτιάξω να φάω, να βάλω ταινία, να βγάζω καπνό απ' τη μύτη μου. Πέτα μου μια σκάλα για να ανέβω, Πέτα μου μια σκάλα να ανεβώ. Πνίγομαι εδώ κάτω και σαλευω Πέτα μου μια σκάλα, Πέτα τη να βγω. Πέτα μου μια σκάλα για να ανέβω, Πέτα μου μια σκάλα να ανεβώ. Πνίγομαι εδώ κάτω και σαλευω Πέτα μου μια σκάλα, Πέτα τη να βγω. Δεν είναι ψέμα η αλήθεια νικάει Γιατί ο ψεύτης δε θέλει τον ψεύτη, Μου 'στειλε μήνυμα για να μου πει Πως ακούει τα κομμάτια όταν πέφτει, Μου 'χετε δώσει αγάπη κι ελπίζω να δίνω και εγώ λίγη πίσω, Οπως κι Bobby. Με μουσική θα χτυπήσω δε θέλω σημάδια να αφήσω, Έλα μ' ακούς; Κάνε ένα βήμα, δωσε μου σήμα, νιώσε το ποίημα Κάποιοι δεν παν με το κύμα, Κάποιοι τον λόγο τιμούν στην Αθήνα Αν κάτι μου δίνει ελπίδα, Το λένε ψυχή κι είναι ασπίδα Στην καταιγίδα πυξιδα θα γινει θα δειχνει τον δρομο για την ηλιαχτιδα. Ξυπνάει και μου λέει τα όνειρά της Κι εγώ τα αναλύω όπως θα 'κανε ο Freud Και είναι γεματα εικονες Που ψυχεδελιαζουν τον νου όπως καναν και οι Floyd, Βγαίνω να κάνω δουλειές. Αυτές που δεν έκανα χθες Και όταν τελειώσεις κι εσύ τις δικές σου να πάμε μια βόλτα άμα θες Είχα ξεχάσει πως είναι να δινεσαι, Να ανοίγεσαι δίχως να αμυνεσαι, Από την είσοδο μέχρι την έξοδο πόσο καλύτερος γίνεσαι; Ειμαι ένας τύπος που κάνει τα πάντα να δει λίγο φως στο σκοτάδι Κι όταν δεν το πετυχαίνω εγκλωβιζομαι μεσ' το πηγάδι. Πέτα μου μια σκάλα για να ανέβω, Πέτα μου μια σκάλα να ανεβώ. Πνίγομαι εδώ κάτω και σαλευω Πέτα μου μια σκάλα, Πέτα τη να βγω. Πέτα μου μια σκάλα για να ανέβω, Πέτα μου μια σκάλα να ανεβώ. Πνίγομαι εδώ κάτω και σαλευω Πέτα μου μια σκάλα, Πέτα τη να βγω. Πέτα μου μια σκάλα για να ανέβω, Πέτα μου μια σκάλα να ανεβώ. Πνίγομαι εδώ κάτω και σαλευω Πέτα μου μια σκάλα, Πέτα τη να βγω.