I Agapi Pou Pai

Η νύχτα και τ' αστέρια παίρνουνε φωτιά μα εμένα η ψυχούλα μου κρυώνει σηκώνεται μια δίνη στον ορίζοντα θα είναι της αγάπης μας η σκόνη. Το πρώτο πρώτο γέλιο σου να' ρχότανε στα χείλη μου για λίγο να γελούσε εκείνη η στιγμή που σ' ερωτεύτηκα στο σώμα μου για πάντα θα διαρκούσε. Η αγάπη πού πάει πώς σκορπίζει, πώς σπάει πώς τελειώνουν δυο άνθρωποι μόνοι; Δεν μπορεί όλα αυτά που μετράμε αγκαλιά σε μια ώρα να γίνονται σκόνη. Η αγάπη πού πάει πώς σκορπίζει, πώς σπάει δεν μπορεί, δεν μπορεί κάτι μένει. Με ό, τι μένει λοιπόν πάνω στο παρελθόν σ' αγαπώ, σ' αγαπώ κολλημένη, κολλημένη. Θα πάρει ο αέρας τα κομμάτια μας τους δυο μας θα σκορπίσει ως το φεγγάρι θα λιώσει το φεγγάρι από τη θλίψη μας κι ένα κενό τη θέση του θα πάρει.