Khodam

عادت ندارم از کسى عشق و گدایی بکنم باید تو دنیایِ خودم فرمان روایی بکنم من حق ندارم بی دلیل هر روز بجنگم با خودم انقدر قشنگه خنده هام که عاشقِ خودم شدم تو لحظه هایِ سختِ من کسی به جز خودم نبود این منِ بی قرارِ من فکرِ شکستنم نبود تصویرِ توی آینه با غصّه هایِ من شکست خندید با خندیدنم زخماىِ کهنمون و بست دیگه برام عادت شده قدم زدن پیشِ خودم اینکه روزِ تولدم یه هدیه به خودم بدم هر لحظه تازه تر شدن قصّه یِ هر سالِ منه منم خدایِ زندگیم دنیایِ من مالِ منه تو لحظه هاىِ سختِ من کسی به جز خودم نبود این منِ بی قرارِ من فکرِ شکستنم نبود تصویرِ توی آینه با غصّه هایِ من شکست خندید با خندیدنم زخمایِ کهنمون و بست دردامو فریاد زدم و کسی به دادم نرسید ناجی تو آینه بود ولی چشمایِ من اونو ندید تصویرِ توی آینه با غصّه هایِ من شکست خندید با خندیدنم زخمایِ کهنمون و بست خندید با خندیدنم زخمایِ کهنمون و بست