List

Jeśli nie braknie mi sił, zdążę wytłumaczyć, czemu sam milczę Pośrodku czego mam być? Z lewej i prawej słyszę tylko ciszę Bardzo jest łatwo oceniać, kiedy ktoś nie gra na nerwach Do tego dodamy brak słów, średnio do rozmów wszystkich zachęca Za dużo krwi, bilans nie zgadza się dawno, to niestety nie parę chwil Tango zakończmy w pokoju Niech orkiestra spokojnie kieruje się w stronę drzwi Znów kolejny weekend nie mam siły krzyczeć, została nam korespondencja Dialogi zamieniamy w nowe blizny, to wcale mi się nie uśmiecha Za parę chwil już, nigdy nie będę taki sam Ocean przygód, za dużo w naszą stronę fal No a po nocach ciągle piszę listy, ten to już dwunasta wersja Chciałbym, żebyś zrozumiała, ale chyba nie znam takiego zaklęcia... Zanim mnie zapomnisz, to tylko ja Wkładam list w butelkę, bon voyage Niech fale pokażą nam szczęście ten jeden raz Wtedy będę pewien, że los tak chciał Póki co, zanim mnie zapomnisz, to tylko ja Wkładam list w butelkę, bon voyage Niech fale pokażą nam szczęście ten jeden raz Wtedy będę pewien, że los tak chciał A gdyby to był nasz ostatni taniec Czy świadomość tego zmieniłaby Twoje zdanie? Gdyby można tak na nowo wejść na pustą salę Nieruchomo się odnaleźć jak rozbity talerz Wiem, to zwariowane, sam jak palec stałem w bramie Blady cień zostanie, nikt by raczej nie postawił na mnie Także jeszcze zanim rodo wykreśliło nasze dane Ktoś rzucił zaklęcie, nigdy razem nie będzie nam dane, oh Zamknięte szczęście w Azkabanie, został już tylko mój duch Na ścianie wyschnięty atrament, kochałem raz i po grób Spróbuj na dnie mnie odnaleźć, wrak przykrył horyzont mórz Bez słów, to ostatnie rozdanie, co miałem, włożyłem w butelkę i już Zanim mnie zapomnisz, to tylko ja Wkładam list w butelkę, bon voyage Niech fale pokażą nam szczęście ten jeden raz Wtedy będę pewien, że los tak chciał Póki co, zanim mnie zapomnisz, to tylko ja Wkładam list w butelkę, bon voyage Niech fale pokażą nam szczęście ten jeden raz Wtedy będę pewien, że los tak chciał