Pranvera

Një çast dhe asgjë s'është më si dikur Një fjalë që vrau më shumë se një gur Një vit që për çdo ditë më shtohet malli Një jetë porsi i vdekur për së gjalli Ditë e natë statujë unë qëndroj te dera Pres më kot një ditë që të çel pranvera Bjer, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji Dil, o diell, ti dil edhe lotët thaji Një peng për një "Më fal" që s'u tha kurrë Një plagë që mbeti hapur nën lëkurë Një vit që për çdo ditë më shtohet malli Një jetë, porsi i vdekur për së gjalli Ditë e natë statujë unë qëndroj te dera Pres më kot një ditë që të çel pranvera Bjer, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji Dil, o diell, ti dil edhe lotët thaji Ditë e natë statujë unë qëndroj te dera Pres më kot një ditë që të çel pranvera Bjer, o shi, ti bjer dhe kujtimet laji Dil, o diell, ti dil edhe lotët thaji