Mikhahamat

میخواهمت، یک طرف من بی سپر یک طرف دنیا

میخواهمت شعر بی تکرار من، روحِ بی رویا

تو در خوابِ خوش و من بی تو هر شب

شُمارم تا سحر سیارگان را

تو خورشید منی بشکن شبم را، درخشان کن تنِ هفت آسمان را

گم کرده ام راه خانه در میانِ گرمِ آغوشت

روییده ام در میان بازوانت، زیر تن‌پوشَت

می خواهمت چنان که شبِ خسته خواب را

می جویمت چنان که لبِ تشنه آب را

حتی اگر نباشی می‌آفرینمت

تو در خوابِ خوش و من بی تو هر شب

شُمارم تا سحر سیارگان را

تو خورشید منی بشکن شبم را، درخشان کن تنِ هفت آسمان را