Khoob Midoonam

من خوب می دونم انقدی صدام گرفته که من خوب می دونم واسه همینه اَ تو دور می مونم هی تهران هنو هواش دودیه منم غرق لای دود می مونم انقد صدام گرفته که نمی دونم الان دارم خوب می خونم انقدی وضعم بده ک عین یه بهمن تو کوه می مونم من خوب می دونم ولی تو نمی خوای باور کنی دروغات باورت شده من فکر می کردم ک آدم شدی من هنوز دلخورم حتی دیگه هم نمی تونی خامم کنی من خیلی وقته مُردم حالام می تونی خاکم کنی هِی دوباره نوت گوشی باز شد بهم می گن حرفاتو تایپ کن صدای تیک تاکِ ساعت هِی بنویس هی پاک کن مچاله تر اَ قبل یا سردرد دارم یا بدن درد هرچی فکر خوبه از سرم رفت توقعت چیه به چپم نبندم؟ اون با همه حالش خوبه با همه آدما جز من طلبکاره، انگار مال باباشو خوردم حاجی همه ما رو بردن همیشه هشت گِرو نُه بوده و نُه گروی دَه از الان معذرت می خوام اگه یه موقع فحش بدم تو هنوز تو کف لب و لوچه و خوشگلی من خیلی وقته دنبال راه حل مشکلم من خستم و دور خودم دیوار کشیدم چقد شبا تا صبح بیدار بشینم قلب سیاه شده مخ رَده دیگه دوست دارمو بگم زیاد به کی من؟ دیگه حتی وقتی عادی شده واسم مهم نی اون حالا هر کاری کنه همیشه زور می زد که منو راضی کنه حالا خودشم قاطی این بازی شده (حاجی بی خیالش) یه جوری ترکید که نشه باورش اون هنو دنبال یه لش لاغره مث من خودشم می دونه هیشکی نمی شه من نمی شه من نه چپ و راست می شه خالی پاکته و حرفای چرندت اَ رو عادته ولی چند؟ ها منو فروختی چند؟ منو فروختی چند؟ من هنو وقتی می بینم تو رو پشیمون اَ اینکه گفتم برو ولی حقته تو آدم نمی شی (نه) نمی ذاری کنار این اخلاق گهو هنوز صدام می ده حس خوب بهت من نه سایت دارم نه کش نه پول بت عوض شدم عین خودت عشق دورت واسه تخت و گله شما بچسب به آقایی ک لاپایی بذاره پول تو جیبشم که بابایی می ذاره من یه روانی که اَ همه بیزاره توئه دم دمی بیچاره انگار باسنت می خاره این پسر واسه همیشه اَ دستت می ره دیگه هیچوقت نمی شه اون به عکست خیره نمی خوام امیدوارت کنم زوری شایدم من نبودم دوس پسر خوبی الان یادم نمی آد حتی قیافتو من همین جوری روم سیاه تو دیگه سیاه نکن پشتتو نگاه نکن جلوتو ببین شبیه گرگا شدی وِلی از خدات بوده بدی حالاها میتونی بری دِ برو بمیر بگید بره چون شکست دله اولش یه جوری فاصله گرفتی حس کرونا به م دست بده من خوب می دونم واسه همینه از تو دور می مونم هی تهران هنوز هواش دودیه منم غرق لای دود می مونم انقدی صدام گرفته که نمی دونم الان دارم خوب می خونم انقدی وضعم بده ک عین یه بهمن تو کوه می مونم من خوب می دونم ولی تو نمی خوای باور کنی دروغات باورت شده من فکر می کردم که آدم شدی من هنوز دلخورم حتی دیگه هم نمی تونی خامم کنی من خیلی وقته مُردم، حالام می تونی خاکم کنی همه ش حرفای لعنتی، بحثای چرت این سبزا رو می کنم من هرجایی شیک بیست چاری چشا خون، بیست چاری چت خستم اَ این حسا، فیسای فیک می ره بالا همش پیکای سِک تو سرم نمی آد انگار فکرای بکر ولی خوب می دونم تمیز نمی شه اون رفتار چرکت من هر موقع اومدم بنویسم یکی کارما منفی داد من همون ادمم بی خیال تفریح بات دخی و تعطیلات شدم می خوام فقط با مستی حال کنم لیوانو پر ته سیگار کنم تو سفید کنی من سیاه کنم اصن یه کم قر بده بد نگات کنم آها زندگی جنده س عین خودت که به هر عنی دلبستی سیگارام دیگه نصفه س وقتی خودت اَ خودت می شی فس تر وقتی راه بسته می شه و رد دادی می پیچی رلو هر از گاهی دنبال همدمی ولی تنهایی یه سؤال ما چقد فرق داریم؟ ها؟ بم بگو ها چرا چن وقتیه من این جوریم؟ بیست چاری چت بیست چاری غم دراز کشیدم و به ابرا خیرم تو به م بگو چرا اینا این جورین، ها؟ بم بگو چرا اینا این جورین چرا اصن من خواب بد می بینم؟ چون لفظ الکی فقط صوتی مث شوت بی خود تو اوتی بپیچ برو فوری فوتی دیگه بپیچ برو فوری فوتی