Fotia Thalassi

Παρανοώ στην πόλη αυτή, οι δρόμοι του ονείρου μου όμως κλειστοί, Παρανοώ και όταν μου λες πως μοιάζουν οι αγάπες με Μαγδαληνές. Μα ως εδώ, δεν έχω καιρό να ψάχνω αιτίες, να μελαγχολώ. Μες στη φωτιά που έχει η ψυχή θα ρίξω ουρανό να την κάνω Φωτιά θαλασσί. Φωτιά θαλασσί. Σκονισμένο φεγγάρι, απόψε βαθειά μου να φωτίσεις μήπως βρω σ' όλα αυτά τα τρελά που συμβαίνουν απαντήσεις. Ό, τι αγάπησα φύλλα νεκρά στους ανέμους και θυμώνω, θα σου ρίξω, ρε κόσμε, κλωτσιά μήπως σπάσω και τη μοναξιά Παρανοώ στην πόλη αυτή, οι δρόμοι του ονείρου μου όμως κλειστοί, Παρανοώ και όταν μου λες πως μοιάζουν οι αγάπες με Μαγδαληνές. Μα ως εδώ, δεν έχω καιρό να ψάχνω αιτίες, να μελαγχολώ Μες στη φωτιά που έχει η ψυχή θα ρίξω ουρανό να την κάνω Φωτιά θαλασσί. Φωτιά θαλασσί.