Sabro Taghat

اگه جای زندگیمون تو بیابونا باشه اگه فرش زیر پامون زمین خدا باشه اگه سرمای زمستون تنمو سیاه کنه اگه گرمای تابستون هستی مو تباه کنه بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم چه کنم دوست دارم اگه ماه آسمون تنها چراغمون باشه اگه بوته های خار گلای باغمون باشه همه عمر منو ببری شهر به شهر اشکمو در بیاری با بهانه یا با بد بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم چه کنم دوست دارم اگه لحظه هام همش اسیر انتظار باشه اگه جای زندگیم فقط یه چاردیوار باشه همه عمر منو ببری شهر به شهر اشکمو در بیاری با بهانه یا با بد بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم چه کنم دوست دارم اگه جای زندگیمون تو بیابونا باشه اگه فرش زیر پامون زمین خدا باشه اگه سرمای زمستون تنمو سیاه کنه اگه گرمای تابستون هستی مو تباه کنه بدونم دوستم داری صبر و طاقت میارم چه کنم دوست دارم صبر و طاقت میارم چه کنم دوست دارم صبر و طاقت میارم چه کنم دوست دارم صبر و طاقت میارم