Silvitni

í mánalýsi síggi eg korallrivini glitra ígjøgnum silvitnið í tínum eygum eg lati meg søkka niður í djúpið lati meg draga inn í vakurleikan sum býr í tær og eg gloymi mína óró minnist aftur mína eydnu einki kann toga meg frá tær nú eingin kann elska meg sum tú eg veit at tú elskar sum var eg tín eydna verjir meg sum var eg dukandi hjartað í tínum brósti eg nemi við teg sum vart tú ein lutur av mínum kroppi sum vóru vit spunnin saman av somu æðrum um vit sigla í brotasjógvi kava niður í aldudalar einki kann toga meg frá tær nú eingin kann elska meg sum tú