Try To

ค่ำนี้ยังอีกนานใช่ไหม ไม่ว่าจะทำอะไร คิดเรื่องใดไปไกล ก็ยังคิดถึงทุกที และค่ำคืนนี้ ฉันต้องกลั้นน้ำตา เอาไว้ ไม่ให้ไหล ไม่ให้ร้อง เพราะคิดถึงเธอ คิดถึงฉันบ้างไหมเธอ หลายวันแล้วที่เราไม่ได้เจอ ยังคงเขินทุกครั้ง เหมือนแรกทั้งที่ เราไม่ได้เพิ่งแลกเบอร์ อยากเปลี่ยนมือถือ เป็นมือที่เคยจับ อยากเปลี่ยนจากแค่ คิดให้เป็นได้ใกล้ ให้เป็นได้สัมผัส คิดถึงเธอทั้ง all night ทั้งวันทั้งคืน ไม่รู้จะพอไหม พูดกับตัวเอง ว่าฉันต้องทนไหว ซึ่งถ้าเป็นเธอไม่รู้จะทนไหม บางครั้งมันน้อยใจว่า ฉันมีสิทธิทำได้แค่นั้นหรือ แสดงความคิดถึง ความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ บอกตัวเองให้จำไว้ ความรู้สึกนี้ ความคิดถึงที่มี แต่ไม่อาจจะเอื้อมถึง บอกตัวเองให้จำไว้ จำไว้ว่าครั้งหนึ่ง ความคิดถึง ทำให้รู้ว่าทรมานเพียงใด ไม่มีใครรู้ว่า ความคิดถึงมันทรมาน มันเป็นความคิดที่ทำให้ คิดจนปวดกระบาล และหยุดตัวเองไม่ได้ ฉันห้ามความคิดไม่ได้ ฉันหยุดความคิดไม่ได้ แต่ที่ฉันทำได้ คือต้องพยายาม ไม่ให้คิดถึง เรื่องที่ฉันและเธอทำ พยายามไม่ฟังเพลง เพลงที่มอบให้เธอฟัง และเรื่องราวอีกมากมาย ที่ทำให้ฉันและเธอจำ ฉันจะไม่นับวันรอ วันที่ฉันและเธอได้เจอกัน บอกตัวเองให้จำไว้ ความรู้สึกนี้ ความคิดถึงที่มี แต่ไม่อาจจะเอื้อมถึง บอกตัวเองให้จำไว้ จำไว้ว่าครั้งหนึ่ง ความคิดถึง ทำให้รู้ว่าทรมานเพียงใด ฉันเพิ่งเข้าใจ ในวันที่เธอไกลห่าง แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอนั้น จะเป็นอย่างฉัน บ้างไหม บ้างไหม บ้างไหม ฉันเองก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไม ทำไม ทำไม ทำไม คิดถึงเธอจัง บอกตัวเองให้จำไว้ ความรู้สึกนี้ ความคิดถึงที่มี แต่ไม่อาจจะเอื้อมถึง บอกตัวเองให้จำไว้ จำไว้ว่าครั้งหนึ่ง ความคิดถึง ทำให้รู้ว่าทรมานเพียงใด บอกตัวเองให้จำไว้ ความรู้สึกนี้ ความคิดถึงที่มี แต่ไม่อาจจะเอื้อมถึง บอกตัวเองให้จำไว้ จำไว้ว่าครั้งหนึ่ง ความคิดถึง ทำให้รู้ว่าทรมานเพียงใด