Soms zijn we toerekenbaar soms zijn we zot
Als er niets aan je scheelt ben je vast een robot
Soms houden we ons sterk soms storten we in elkaar
Een kaartenhuis zeepbel een prikje en klaar
Want alleen romcoms gaan zoals gehoopt
Een droom is een truuk waar je zeep mee verkoopt
Die weinig onthult zelfs geen minimaal deel
Van het geheim van het grote geheel
Waar we vandaan komen weten we al lang
We zijn sterrenstof afval van de big bang
Zien waar we naar toe gaan dat blijft onze wens
Maar dan zit er een walrus pal voor de lens
We zijn gefascineerd door oneindigheid
Niet dat fascinatie tot inzichten leidt
Al weten we alles of toch wel heel veel
We weten niks van het grote geheel
Een geloof of een mening een voorkeur een kleur
De blues van verbondenheid klinkt in mineur
En een half lapje grond is niet bepaald veel
In het perspectief van het grote geheel
We merken geen onrecht we zijn ziende blind
Het antwoord waarom dat waait in de wind
Dat zong Bob Dylan destijds in een lied
Maar het grote geheel zelfs hij vatte dat niet
Gaat het om deeg of om wat je er van bakt
Zelfs als je pan vol bubblegum plakt
We zien dromedarissen en een kameel
We zien het verschil nooit het grote geheel
Terwijl wij naar den Aldi gaan of den Delhaize
Om ketchup te kopen of mayonaise
Kijken grote genieen warrig en scheel
Met ogen vol vragen naar het grote geheel
Winnaars van de nobelprijs die dansjes doen
Omdat ze briljant zijn en denkkampioen
Slimmer dan slim razend rationeel
Maar ze hebben geen vat op het grote geheel
Houdt het ons samen of is het een komplot
Zijn we een bal in de handen van god
Of is hij niet thuis in zijn luchtkasteel
En zelfs geen deel van het grote geheel
