ตังเก

ฉันเกิดอยู่แดนอีสาน

ถิ่นกันดารที่เขาดูหมิ่น ดูแคลน

จากไกลไปหากินต่างแดน

ก็อาลัยแสนเมื่อจำต้องพรากบ้านมา

ร่อนเร่ พเนจรไป

เหมือนนกไพรไร้พงพนา

ไม่ได้จับไถ เลยไปจับปลา

ไม่ได้ทำนา เลยมากับเรือตังเก

แรก ๆ ก็กลัวหลาย ๆ

ต้องเมามายคลื่นโอละเห่

คิดถึงแม่ที่เคยไกวเปล

โอ้เปลน้อยคือเรือตังเก

มีแม่ทะเล กล่อมนอนแรง ๆ

แม่โมโหใครมา

หรือเป็นตำรา ให้ลูกแข็งแกร่ง

ลูก ขอปู ขอปลา

มาก ๆ เถิดหนา พอเป็นค่าแรง

ทะเลมันถมไม่เต็ม

เหมือนคนใจเค็ม ที่คอยยื้อแย่ง

คนจนก็ถมไม่เต็ม

แต่ใจไม่เค็ม ทำงานเข้มแข็ง

อยากมีเรือสักลำ

จะพาคนงามที่คิดจะแต่ง

ลอยล่องลำนาวา

ให้ปลาอิจฉา เวลาคลื่นแรง

แม่โมโหใครมา

หรือเป็นตำรา ให้ลูกแข็งแกร่ง

ลูก ขอปู ขอปลา

มาก ๆ เถิดหนา พอเป็นค่าแรง

ทะเลมันถมไม่เต็ม

เหมือนคนใจเค็ม ที่คอยยื้อแย่ง

คนจนก็ถมไม่เต็ม

แต่ใจไม่เค็ม ทำงานเข้มแข็ง

อยากมีเรือสักลำ

จะพาคนงามที่คิดจะแต่ง

ลอยล่องลำนาวา

ให้ปลาอิจฉา เวลาคลื่นแรง