Tegen Beter Weten In

Ik was klein en ons tuintje was de wereld Een zandbak met een schutting eromheen Wat erachter was, dat mocht ik zelf verzinnen Een grote tuin vol bloemen en een zon die altijd scheen En dat bleef zo al ontdekte ik ook later Dat er niets was dan wat onkruid en wat puin Want de werkelijkheid had immers niets te maken Met die zelfbedachte echte bloementuin Van de wereld was die schutting wel het einde Van mijn eigen wereld was hij het begin En daar bleef ik in geloven Tegen beter weten in Op het lyceum zat ik jarenlang gevangen Als een vreemde vage vogel in de klas Van elk meisje kreeg ik wilde toekomstdromen Want na het eindexamen begon het leven pas En al liep ik later eenzaam vele blauwtjes Ergens op een koude kamer in de stad Ik wist zeker: morgen zou het echt beginnen Het grootse leven dat ik voor me had Want van vroeger was vandaag altijd het einde Van iets beters en iets nieuws steeds het begin En daar bleef ik in geloven Tegen beter weten in En zo kwam ik steeds aan weer een nieuwe schutting Met daarachter weer een ander paradijs En dan bleek dat steeds opnieuw een veld vol distels En zo werd ik langzaam ouder en heel erg langzaam wijs Maar al ben ik dan toch wat men noemt volwassen En schuttingen, daar kijk ik overheen Wanneer ze zeggen: eens wordt alles liefde En eens dan worden alle mensen een En er is geen einde aan het laatste einde Er is alleen een eeuwig nieuw begin Dan zal ik daar onmiddellijk in geloven Tegen beter weten in Er is geen einde aan het laatste einde Er is alleen een eeuwig nieuw begin Dan zal ik daar onmiddellijk in geloven Tegen beter weten in