Iran

من هنوزم نگرانِ جاده هایِ بی عبورم من هنوز نشستم اینجا ، پشتِ سنگرِ غرورم من هنوزم نگرانِ غربتِ یه تک درختم من هنوزم یه دماوند ، پُرِ صخره هایِ سختم من سکوتِ یه کویرم ، مثلِ یک رود ، پُرِ فریاد من یه خاکِ بی نشونم ، واسه کوروش یه پاسارگاد مرزِ من تنها همین نیست ، خاکِ من قلبِ جهانه نبضِ یک تاریخه مرزم ، با حضورِ هگمتانه مثلِ مادر واسه فرزند ، من همیشه نگرانم من یه شیرم نه یه گربه ، من غرورِ این جهانم من غرورِ این جهانم من یه تصویرِ بزرگم ، پُرِ آدمای مبهم من یه تختم واسه جمشید ، من یه اَرگم تو دلِ بم من یه تصویر ، پُرِ نقشم ، پُرِ خاطره ، پُر از یاد مثلِ بی ستون صبورم ، واسه تیشه هایِِ فرهاد مثلِ مادر واسه فرزند ، من همیشه نگرانم من یه شیرم نه یه گربه ، من غرورِ این جهانم من غرورِ این جهانم من هنوزم نگرانِ خشکىِ زاینده رودم تو هجومِ سیلِ غربت ، یه وطن واسه تو بودم منو یک تاریخ مُرور کن ، تویِ هر خرابه یِ شوش چُغازنبیل ، آپادانا ، تو کتیبه هایِ داریوش