Wielki mały człowiek

Patrzcie go, oto idzie ulicą

Niewidzialną z tłumem spięty kotwicą

Zamazany punkcik wielkiej powodzi głów

Nie chce pytać nikogo o drogę

Serce bije mu jak dzwonek na trwogę

Niestrudzony badacz własnych pragnień i snów

O-o, o-o, snów!

Wielki mały człowiek

Zalękniony tak

Dumny jak paw

Wielki mały człowiek

Prorok lepszych dni

Niepewnych spraw

Obiecaj swej

Dobry Boże, Ty go miej

Dobry Boże, Ty go miej

W swej opiece miej

Ciężkie chmury kołują nad miastem

Życie nie smakuje tak jak chleb z masłem

Dużo siły trzeba czasem by zrobić krok

Ciągle gra się o wszystko i o nic

Mało szczęścia jest i tak dużo dłoni

Tyle trzeba odwagi na jeden skok

O-o, o-o, skok!

Wielki mały człowiek

Zalękniony tak

Dumny jak paw

Wielki mały człowiek

Prorok lepszych dni

Niepewnych spraw

Obiecaj swej

Dobry Boże, Ty go miej

W swej opiece miej