Noodzakelijk Verdriet

Ik word wakker in je armen Het voelt als bijna ochtend En je voelt nog diep in slaap Het is het einde van de zomer Je bent lief zo, in jouw kamer Met de nacht nog in je haar Ik hou van jou Waarom hou ik toch zoveel van jou? Alweer, mijn fout Gisteravond was verdrietig Je zei waarvoor je bang was En we huilden op de pont Je verwarmt me met je warmte Bij jou kan ik soms klein zijn En misschien is dat gezond Jij houdt van mij Waarom hou je toch zoveel van mij? Het eerste licht schijnt op jouw gezicht langs het gordijn Je wordt wakker We zijn samen Het staat je goed en dat kan iedereen beamen Wie kent jou zo kwetsbaar? Je bent prachtig als ik zie dat iets je echt raakt Ik meen het, mijn liefste En liefde is noodzakelijk verdriet En dat spijt me Dat spijt me Soms tel ik de maanden En soms denk ik aan dingen die voorbij zijn En dan laat ik dat weer los Soms wil ik pijn en daarin baden Want destijds kwam dat zomaar 'S Ochtends vroeg, als met de post Ik hou je vast Laten we nog even niet beginnen met de dag En ook de post belooft dat ze nog even op ons wacht Je wordt wakker We zijn samen Het staat je goed en dat kan iedereen beamen Wie kent jou zo kwetsbaar? Je bent prachtig als ik zie dat iets je echt raakt Ik meen het, mijn liefste En liefde is noodzakelijk verdriet En dat spijt me Dat spijt me Zullen we nog slapen? Of nog even praten? Met jou is alles leuker Even geen zwaarte Ik ben bang voor morgen Maar ik ben bang voor alles Dus let maar niet op mij, lief Voor nu is het fijn, lief Zullen we nog slapen? Of nog even praten? Met jou is alles leuker Even geen zwaarte Ik ben bang voor morgen Maar ik ben bang voor alles Dus let maar niet maar op mij, lief Voor nu is het fijn, lief