Zobacz (Remastered)

Błękit, zimny jak kamień, o który ostrzą skrzydła

Aniołowie wyniośli i bardzo nieziemscy

Idąc po szczeblach blasku i po głazach cienia

Zapadają się z wolna w urojone niebo

Lecz po chwili wychodzą jeszcze bardziej bladzi

Po tamtej stronie nieba, po tamtej stronie oczu

Nie mów, że to nieprawda że nie ma aniołów

Pogrążona w sadzawce leniwego ciała

Ty, która widzisz wszystko w kolorze swych oczu

I stajesz syta świata – na granicy rzęs

Nie mów, że to nieprawda, że nie ma aniołów

Nie mów, że to nieprawda, że nie ma aniołów

Nie mów, że to nieprawda, że nie ma aniołów