Aχ, η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου,
το μοσχολούλουδό μου
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
Aχ, εγώ ήμουνα που το 'στειλα, τζιβαέρι μου,
με θέλημα δικό μου
σιγανά, σιγανά, σιγανά πατώ στη γη.
Αχ, πανάθεμά σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου,
εσέν' και το καλό σου
σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.
Αχ, που πήρες το παιδάκι μου, τζιβαέρι μου,
και το 'κανες δικό σου
σιγανά, σιγανά, σιγανά πατώ στη γη.
