Kita me sta matia

Χάρτινος ο κόσμος, ψεύτικος ντουνιάς, όμως το τραγούδι ξέρει πού πονάς. Μόνο στο ρυθμό του είναι νόμιμο το ανυπότακτο που κρύβω και το φρόνιμο. Βήμα κι άλλο βήμα, βήματα παλιά, ο χορός ανοίγει σαν την αγκαλιά. Κοίτα με στα μάτια, πάτα όπου πατώ, κράτα με καλά απόψε, μην αναληφθώ. Πότε σαν πουλάκι, πότε στα δεσμά, όλη η ζωή μου ένα ξάφνιασμα. Νιώθω πιο δικό μου ό, τι έχασα κι όσα έχω δε μου κάνουν και τα ξέχασα.