Ben Kimin Ağlamasını İstedim Ki

Ben kimin ağlamasını istedim ki?

Yok ki benim kurşunlarım

Dikenli tellerim, taş duvarlarım yok ki

Ben kimin ağlamasını istedim ki?

Yok ki benim kurşunlarım

Dikenli tellerim, taş duvarlarım yok ki

Ben ki yalnızca sevmek isterdim sizi, kırları, yaz akşamlarını

Bir kadın eli gibi geçsin isterdim saçlarımdan rüzgâr

Bir Hasan var or'da dağ köylerinde

Daha hiç okşanmamış

Bir Elif var, saçları taranmamış

Trahomsuz büyüsünler isterdim

Öyleyse nedir bu prangalar?

Ben kimin ağlamasını istedim ki?

Yok ki benim kurşunlarım

Dikenli tellerim, taş duvarlarım yok ki

Bir türkü söylerim güneş vardır içinde

Alın teri, toprak ve hayat

Beni elleriniz ilgilendirirdi

Gözleriniz, o hilesiz dost

Öyleyse nedir bu prangalar?

Çocukları kılıçlara büyütmeyelim

Çocukları ağlamaya büyütmeyelim

Ağaçları küstürmeyelim kendimizden

Bombaları çoğaltmasak sevinçler çoğalırdı

Kinleri bilemesek ne güzel gülümserdik

İstesek bölüşürdük doğan günü

Birleşirdi ellerimiz ve türkülerimiz

İstesek bölüşürdük bir dilim ekmeği

Ama ne çoğalırdı yaprakların sevinci

Ne mutlu büyürdü çocuklar

Ben sizden bir maviyi gizledim mi?

Hangi denizleri kaçırdım sizden?

Hangi yağmuru, çiğ tanelerini?

Size şiirler getirdim, nisan aylarını

Yalnızlığımı getirdim ısınmanız için

Öyleyse nedir bu prangalar?

Ben kimin ağlamasını istedim ki?

Yok ki benim kurşunlarım

Dikenli tellerim, taş duvarlarım yok ki

Ben kimin ağlamasını istedim ki?

Yok ki benim kurşunlarım

Dikenli tellerim, taş duvarlarım yok ki