Krakowski Spleen

Chmury wiszą nad miastem

Ciemno i wstać nie mogę

Naciągam głębiej kołdrę

Znikam kulę się w sobie

Powietrze lepkie i gęste

Wilgoć osiada na twarzach

Ptak smętnie siedzi na drzewie

Leniwie pióra wygładza

Poranek przechodzi w południe

Bezwładnie mijają godziny

Czasem zabrzęczy mucha

W sidłach pajęczyny

A słońce wysoko wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na „Raz"

Ze słońcem twarzą w twarz

Czekam na wiatr co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na „Raz"

Ze słońcem twarzą w twarz

Ulice mgłami spowite

Toną w ślepych kałużach

Przez okno patrzę znużona

Z tęsknotą myślę o burzy

A słońce wysoko wysoko

Świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie

Zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na „Raz"

Ze słońcem twarzą w twarz

Czekam na wiatr co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na „Raz"

Ze słońcem twarzą w twarz