Uratuj

Twój list jak wyrok czytam wciąż

A każde słowo rani mnie – jak nóż (jak nóż)

Tysiące myśli kłębią się (aa, aa)

Nie poukładam tego już nie (tego już nie, tego już nie)

I czuję w sobie tylko lęk

Bo ziemia rozstąpiła się

Uratuj mnie, zanim świat zawalił się

Uratuj mnie, daj nadzieję

Uratuj mnie, zanim znajdę się na dnie

I nie mów mi, że to koniec…

Ta nasza miłość krucha jest (aa, aa)

A obojętność niszczy nas – co noc (co noc)

Nie rozumiemy swoich słów (nie rozumiemy swoich słów)

Ocalić siebie tak trudno jest (tak trudno jest, tak trudno jest)

I czuję w sobie tylko lęk

Bo ziemia rozstąpiła się

Uratuj mnie, zanim świat zawalił się

Uratuj mnie, daj nadzieję

Uratuj mnie, zanim znajdę się na dnie

I nie mów mi, że to koniec…

Uratuj mnie, zanim świat zawalił się

Uratuj mnie, daj nadzieję

Uratuj mnie, zanim znajdę się na dnie

I nie mów mi, że to koniec…