Την πόρτα ανοίγω το βράδυ
Τη λάμπα κρατώ ψηλά
Να δούνε της γης οι θλιμμένοι
Να 'ρθουνε, να βρουν συντροφιά
Να βρούνε στρωμένο τραπέζι
Σταμνί για να πιει ο καημός
Κι ανάμεσα μας θα στέκει
Ο πόνος, του κόσμου αδερφός
Να βρούνε γωνιά ν' ακουμπήσουν
Σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
Κι εκεί καθώς θα μιλάμε
Θα 'ρθει συντροφιά κι ο Χριστός
