One Drop of Water on the Moon

สิ่งมีชีวิต ที่เรานั้นเรียกว่าคน แบกฝันไปไกล

วันที่โลก เริ่มจะรับกรรม ที่เรา ได้ทำเอาไว้

บินไปจนสุดขอบฟ้า ได้เหยียบลงพื้นบนดวงพระจันทร์

ได้เจอ แค่รอยน้ำแข็ง ไม่มีหยดน้ำ ไม่มีลำธาร

หรือคนเรากว่าจะรู้ตัว ว่าเหลือเพียงโลกนี้จริงๆ

ต้องรออีกนานแค่ไหน

แค่เพียงหยดน้ำที่บนดวงจันทร์

ยากเกินงมเข็มที่ในทะเล

กี่ปีแสง เราจะค้นพบว่ามีโลกใหม่

ไม่มีหยดน้ำบนดาวสักดวง

เฝ้ารอให้ฝันเป็นจริงสักวัน

ก่อนโลกนี้จะหมดความหมาย

เป็นดาวสุดท้าย ยังมีเวลาใช่ไหม

จักรวาลที่โคตรกว้าง มีดาวไหนเหมือนโลกบ้าง

หากยังทำตัวเป็นผู้สร้าง

จำเอาไว้ เราเป็นใคร ทำอะไรให้โลกบ้าง

อย่าเป็นแค่สัตว์ที่เรียกตัวเองว่าคน

บินไป จนสุดขอบฟ้า ได้เหยียบลงพื้น บนดาวอังคาร

ได้เจอแค่รอยน้ำแข็ง ไม่มีหยดน้ำ ไม่มีลำธาร

ยังมีเวลา ยังทัน ก่อนโลกจะอันตรธาน

เปลี่ยนความต้องการในใจของคน

บนดาวดวงนี้ ยังมีตั้งกี่ล้านคน

แค่สองมือของเรา อาจต่อเวลาให้โลกหมุนไป

ไม่ใช่ทาร์ดิกราดา มึงแค่คนธรรมดา

แค่สองหมื่นวัน มันต้อง มีค่า ชดใช้เวลา ที่หายใจ

ไม่มีหยดน้ำบนดาวสักดวง

เฝ้ารอให้ฝันเป็นจริงสักวัน

ก่อนโลกนี้จะหมดความหมาย

เป็นดาวสุดท้าย ยังมีเวลาใช่ไหม

ต้องรออีกเท่าไหร่ ต้องตายก่อนใช่ไหม

แค่หนึ่งหยดน้ำ ที่เราตามหา

ในวันสุดท้าย อาจเหลือแค่น้ำตา