Kelebekler

Tek kurtuluş yolu günbatımına doğru Yok elinden tutan, yardımına koşan Kendinden başka kimseyi düşünmeyen insanlardan kurtulsan yeter Nere ne fark eder? Ömrü kısa renkli kelebekler gibi, ateşe uçarız belki Yoksun bir umut, bizim olacak Eğer bir gün geri dönmek istersen Çok uzaklara gidememişsen olur Ama ben aniden Kaybolurum, kendimi unuturum Ama alışırım, yine de karışırım Yokluğuna, boşluğuna Umutsuz bir melodrama Kaybolurum, kendimi unuturum Ama alışırım, yine de karışırım Yokluğuna, boşluğuna Umutsuz bir melodrama Gökyüzü nasıl güzel Uçarken görecekler bizi Bizi sarıp, sarıp, sarıp, sarıp, sarıp; Rüzgara verecekler ikimizi Bu sabahların ardından Eşsiz bir düşüş, bize kalan Eğer o gün beni istememişsen Bunu çok sonra görebilmişsen olur Ama ben aniden Kaybolurum, kendimi unuturum Ama alışırım, yine de karışırım Yokluğuna, boşluğuna Umutsuz bir melodrama Kaybolurum, kendimi unuturum Ama alışırım, yine de karışırım Eğer bir gün beni görmek istersen (Yokluğuna, boşluğuna) Çok uzaklara gidememişsen olur (Umutsuz bir melodrama) Eğer o gün beni istememişsen (Yokluğuna, boşluğuna) Bunu çok sonra görebilmişsen olur (Umutsuz bir melodrama) Eğer bir gün beni görmek istersen (Yokluğuna, boşluğuna) Çok uzaklara gidememişsen olur (Umutsuz bir melodrama)