Avatar (feat. Rio)

Πάνω στο σώμα μου καρφώνονται χιλιάδες βελόνες

Δεν στάζει αίμα ενώ

Ζωγραφίζω με λέξεις τις σκοτεινές μου εικόνες

Πάνω στα αστερία

Δεν παίζει θέμα

Οι νύχτες μου πλέον δεν έχουν τέρμα

Με πιάνω να παραπατάω κάπου κάτω από την Ακρόπολη

Κρατά μια μπύρα στο χέρι, μα είμαι ήδη κώλος πολύ

Ανάβω το γάροτσι και μονολογώ ζαλισμένος μέσα στην πλάνη μου

Το βήμα μου αργό, έχω σκοτούρες στο κεφάλι μου

Κι όσο νυχτώνει, ησυχία στοιχειώνει την μαύρη πόλη μου

Εγώ απλώνω στον καπνό μου το μαύρο σεντόνι μου

Γιατί να μην μπορώ να γυρίσω λίγο πιο πίσω

Να ζήσω πάλι το story μου

Μάνι το πιστόλι μου

Φέρε μου το πιστόλι μου

Ικανός να κάψω όλα τα όνειρα της πιο όμορφης νύχτας

Απλά σαν να βάζω φωτιά στο πακετάκι με τα σπίρτα

Γελώ σαδιστικά πάνω απ τα φώτα της Αθηνάς και χάνομαι

Μην σώσεις και με βρεις ποτέ.

Το ζω εκεί που σπάνε καρδιές

Εκεί που βουλιάζουν ψυχές

Εκεί που δεν υπάρχουν όνειρα μονό τώρα

Εκεί που δεν υπάρχει το χθες

Εκεί που σπάνε όλες οι γαμημένες υπομονές

Σύμμαχος πλέον με τις σκιές που ακροβατούσαν

Ανάποδα μέσα στο δωμάτιο μου

Και τις φωνές που αγκομαχούσαν να βγουν απ' το μυαλό μου

Είναι φορές που χάνω για λίγο το εγώ μου

Άδω που γιορτάζω για εκείνους που με σκοτώνουν

Ποτέ μου δεν φανταζόμουν

Να με λυτρώνουν οι δαίμονες που έκρυβα μες στο υποσυνείδητο μου

Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού

Και είναι νύχτες που με πάνε από εδώ και από εκεί

Και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη

Και να με καταπιεί

Ο πλανήτης σκάει boom, δεν τα μιλάμε

Δεν παίζει μετά μα δεν λυπάμαι

Θυμήσου, θυμάμαι όταν πεθάνω θα φύγω περήφανος

Δεν με φοβίζει το σκοτάδι, ξέρω πουθενά δεν πάμε

Δεν έχουμε ψυχή μα άθελα μας την χρωστάμε

Δεν φτάσαμε ποτέ πουθενά, δεν προχώρησα

Κάνουμε κύκλους σε μια σφαίρα στο κενό

Αντίστροφη μέτρηση προς το θάνατο

Από την γέννα μας

Γι' αυτό κάθε μας βήμα είναι μάταιο

Μέσα στο απέραντο κι άπειρο

Είναι τέρας το σύμπαν με μη δεδομένο αύριο

Άλλωστε να καμαρώσω τι

Ονομάσανε τον φόβο τους θεό οι θνητοί

Και ζουν παράνοια, δεν γύρισε πίσω κανείς

Κάτω απ την επιφάνεια

Ίσως να ονειρεύεσαι για πάντα μα να πέφτεις σπάνια

Ίσως να ναι κάπως έτσι τώρα, ίσως να μην υπάρχετε καν

Ποια είναι τα όπλα μου

Ώστε να μάθω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου

Φαίνονται κόλπα ενός ξεπεσμένου μάγου

Σε ένα πλανόδιο τσίρκο προ πόλεμου

Τι να πιστέψω πες μου

Τους δαίμονες μου, θα αφήσω ελεύθερες τις εμμονές μου

Μπας και φύγουν επιτέλους οι πληγές μου

Οι ενοχές μου και κλείσω από επιλογή

Θα ήταν στις τρεις ευχές μου

Θα ήταν μες στις τρεις ευχές μου

Είναι νύχτες που με πάνε παντού με Φού

Και είναι νύχτες που με πάνε από εδώ και από εκεί

Και εύχομαι να ανοίξει η γαμημένη γη

Και να με καταπιεί