Khorous Khan

خروسخوان بو من و اون مست و مستانه دور از چومان یگانه و بیگانه تا کوه دامن بو شو ییم شانه به شانه زیر داران سبزه یه سر چشمه ور خوش بی نیشتیم رو به خاور دیم بر دیم بیم بیدییم آسمانا سورخا بوسته ول بیگیفته های بزه یار: آتش! آتش! مه داره با ول کشاکش آسمان آتش به جانه اون مگر از عاشقانه نازنینا بوگفتم اون می اومیده سویه آینه دار تی رویه آفتاب خیزانه