Müzeyyen

Fakat Müzeyyen bu derim bir tutku inancım bu benim Ama belli ki tek taraflı tutku eksigin bu senin Yalnızca hislerden ibaret benim bütün bildigim Lakin bilinmeyen ithal bir duygu sen bunu bi düsün derim Dur Müzeyyen gitme kal benimle Zaman çok seyi eritir Bir hikaye de birlikte yazalım Eksigim içimde birikir Özgürlügün kendinden menkul ne desem bos gelir Fakat özgürlük sen yokken yoksul gerçegim bu benim Gitmek ne sana ne de bana inan ki hiç çare degil Fakat gögünde hiç sınır yok bunu çizmek haddime degil Gün gelecek sen de göreceksin Sevdigin bulutlar gürleyecek Süzülürken mavinin koynunda Bir simsek ruhunu ezecek