Sab Nu

سب نُوں آپو اپنی پئی اے

ہر کوئی آپو اپنے لئی اے

دل نے آکھیاں کولوں پُچھیا

اج دی بارش کیسی رئی اے

کتھے جائیے، کِنّوں ملیے

سارے شہر دی بتی گئ اے

ساڈے دُکھ تے جگّ دا ہاسا

غیر مُینا مُدّت لئی اے

اندر پانڈے کِھلرے پئے نے

جس دن دی او لڑھ کے گئ اے

اوہدا پچھے مُڑ کے تکنا

دل نُوں اگّے ٹورن لئی اے

آدم دی کوئی ذات نئی ہوندی

رب دی خلقت اِکّو جئی اے

کاشتکاراں پلے کُج نئی

حالاں ساڈا ملک زرعی اے

غُربت، تنگی تے اَن پڑھتا

سب کُج تھلڑے طبقے لئی اے

پُھلّاں دے اس بھانبڑھ اُتے

شبنم کانوں سڑدی پئی اے

کل اے سکّی ماں توں ودھ سی

اج کل ہر اِک تھن مطرئی اے

راوی دے وِچ پانی کوئی نئی

گُلشن راوی ڈُبدی پئی اے

دُنیا ساڈے آل دَوالے

گول گھٹارے واندی رئی اے

اوہدی یاد ہنیرے اندر

ساڈی اکھ دا تارا رئی اے

جندڑی دے رنگ ویکھ ریاں واں

کس رنگہ وِچ رنگی گئ اے

کلاّ میں نئی اوہدی اکھ دا

پورا پاکستان نشائی اے

اکھ دی راولپنڈی دے وِچ

اکّ اکّ اتھرو نالہ لئی اے

سُرمہ پا کے آجا اڑیے

اج دی شام بڑی سُرمائی اے

اوہدی جُتّی تے اے پئی اے

لگدا اے میری پا کے گئ اے

میں وی نئی ایڈا سنجیدہ

اوہ وی ایویں کردِی پئی اے

اوہ وی ایویں کردِی پئی اے

سب نُوں آپو اپنی پئی اے

ہر کوئی آپو اپنے لئی اے

دل نے اکھیاں کولوں پُچھیا

اج دی بارش کیسی رئی اے