kıvılcım

(Ta-Ta-Ta-Tanerman) Ben, eski ben değilim İçimdeki sana bakıp Ruhumu ver geri en yakındaki bana Kendimi terk ederek basıyorum para Gözlerindeki serseri dönüşüyor adama Siktir eder gibi bakıyorum bu ara Yüzümde beliren gülücük aynaya derken "Bi' kıvılcım yeter doğmaya küllerinden." İçim alev alev yanıyor Dışı zindan olsa da Her şey alev alev yanıyor Boş ver, alev alev yansın Yüreğimden akıyor takılınca oltaya Herkes üzerinden atıyor Yine alev alev yansın diye dünya İçim diyor: "Sadede gel." Çünkü bayağıdır akıtmadı ruhum kalemlerimin ucuna ter Bi' an bile inanmadım belki bundan etkilemiyor demesi kaderin Yolun sonuna gel İki ayaklı keçi gibi inadım ve dönemem Bedenim bu ateşin içinde kurusa, ben Mesih'mişim gibi bekleme beni Çünkü ne ben İsa'yım ne de burası Jerusalem Yanıyoruz alev alev Meşalemin ateşi ile tutuşur zihinlerinde bahaneler Vuruyorum kale, kale Duydum ki Nietzsche "Tanrı öldü." diyormuş benim için, daha neler? Dirilişim kahır eder, sinsice gülerim Cesedimin yüzüne çıkıp şu kabareden İnsanmışım gibi düşünme beni çünkü yaratıldığım yer alev alev Yanıyor bu sabah her hücrem Alev alev yanıyor Bi' kıvılcım yeter doğmaya küllerinden İçim alev alev yanıyor Dışı zindan olsa da Her şey alev alev yanıyor Boş ver, alev alev yansın Yüreğimden akıyor takılınca oltaya Herkes üzerinden atıyor Yine alev alev yansın İçim alev alev yanıyor Dışı zindan olsa da Her şey alev alev yanıyor Boş ver, alev alev yansın Yüreğimden akıyor takılınca oltaya Herkes üzerinden atıyor Yine alev alev yansın diye dünya