Gökyüzü

Gökyüzünde kaybolmak huzur verebilirdi belki Yıldızlar anlatsa onları dinlerdim Güzel bir şarkı vardı rüya gölgesinde çalan Adı neydi Aslında şarkı değil güzel olan sendin Sefaletteki bu gönül yoksun hayatından Beni benden alabilen tehlikeli Yine de sarılırdım belki sıkılırdım Asıl beni bana veren kadınımdır Ne kadar karışık di mi Şu an seni yazmak istiyorum seni Bi' çay kaşığının çıkarttığı sesi Bir de aklımın gürültüsü bir de hava serin Bura benim yerim ama rahat değilim Nedeni belli değil belki sıcak su yoktur begonya Bu farklı parola Eğitimim ailem belki de ütopyam Bu şiiri dinliyorsan gönül dağımdasındır Yorgun ellerimle hitap edeceğim kız Prenses olamaz zaten Anlıyorum hissederek yaşıyorum En azından bu aralar böyle Bu karakter sığar mı cümlelere Ben uzun uzun yazıyorken uzay boşluğuna mektubumu Kimisi ağlıyordur o da farklı konu Yine de yazıyorum belki duyan olur he Sinyaller aşkı öldürür mü Ya da şöyle diyim Radyasyon bi' insanı güldürür mü Tahta kalemlerin kokusuyla yazılmamış bir şiir yanar mı Bunu yalan sanar mı bu insanlar Samimiyet neydi Gülmek mi küfür etmek mi Yoksa beklemek mi doğru olanı bilmiyorum Ben bu dağların ardındayım bekliyorum Ölüme kadar gidebilecek lazım Son nefeste kim tutar elimden Şarkılar olmayacak razı Ben beni kaybettim yeniden Kendimi bulmam lazım Kendimi bulmam lazım Kendimi bulmam lazım Bana kendimi ver Ölüme kadar gidebilecek lazım Son nefeste kim tutar elimden Şarkılar olmayacak razı Ben beni kaybettim yeniden Kendimi bulmam lazım Kendimi bulmam lazım Kendimi bulmam lazım Bana kendimi ver Ölüme kadar gidebilecek lazım Son nefeste kim tutar elimden Şarkılar olmayacak razı Ben beni kaybettim yeniden Kendimi bulmam lazım Kendimi bulmam lazım Kendimi bulmam lazım Bana kendimi ver