Pieśń Nad Pieśniami

Powstań wietrze

Wiej przez ogród mój

Z południa, z północy

Wśród wonności zbudź mnie ze snu

Powstań wietrze

Wiej przez ogród mój

Z południa, z północy

Wśród wonności zbudź mnie ze snu

Niech wejdzie miły mój do swego ogrodu

I w nim rozgości się

On sobie zdrojem wód zapieczętowanym

Uczynił mnie

Powstań wietrze

Wiej przez ogród mój

Z południa, z północy

Wśród wonności zbudź mnie ze snu

Powstań wietrze

Wiej przez ogród mój

Z południa, z północy

Wśród wonności zbudź mnie ze snu

Pocałunkami ust swych miły mnie całuje

A miłość jego nad wino

Wiedzie na ucztę gdzie wraz ze mną biesiaduje

A godłem jego nade mną miłość

Powstań wietrze

Wiej przez ogród mój

Z południa, z północy

Wśród wonności zbudź mnie ze snu

Powstań wietrze

Wiej przez ogród mój

Z południa, z północy

Porwij z sobą mnie niech biegnę razem z Tobą

Do twoich trzód Miły mój na to rzekł:

"Tyś przyjaciółką moją

Wstań córko ma i pójdź

Bo całą piękna jesteś i bez skazy

Taką ujrzał Cię Bóg i uczynił

Gdy miłego twego zbudził z martwych

Abyś wolna była od winy

Bo całą piękna jesteś i bez skazy

Taką ujrzał Cię Bóg i uczynił

Gdy miłego twego zbudził z martwych

Abyś wolna była od winy"

Powstań przyjaciółko ma i pójdź

Bo już minęła zima

Niech nasyci mnie owoc Twój

Powstań przyjaciółko ma i pójdź

Bo już minęła zima

Niech nasyci mnie owoc Twój

Powstań przyjaciółko ma i pójdź

Bo już minęła zima

Niech nasyci mnie owoc Twój