Hamin Kafie

مث کوه پشت و پناه همیم ولی هردومون دستامون خالیه باید جای من باشی تو زندگی بفهمی نداری چه بد حالیه باید جای من باشی تا حس کنی چقد سخته عشقت بلرزه صداش ببینی چطور حاضری جونتو بدی تا یه رؤیا بسازی براش من از دلخوشی های این زندگی مگه چی به جز حقمو خواستم یه دنیا زمین خوردم از بچگی که یک جا رو پای خودم واستم تو میتونی مرهم بسازی از عشق که زخمات زخمای کاری نشن یه چیزی باید باشه تو زندگیت که حرفای خوبت شعاری نشن تو این روزگار عجیب و غریب تو با عشق موندی کنارم هنوز ازم هیچ چیزی نمیخوای چون چقدر بشنوی ندارم هنوز آدم وقتی پای دلش واسته تهش هرچی باشه خودش خواسته آدم تا نمونه به پای خودش نمیتونه پای کسی واسته تو با عشق موندی کنارم که من یه جایی تو این زندگی گل کنم تو رو دوست دارم همین کافیه یه دنیا رو با تو تحمل کنم