Gidene bi sor kalana zaten yarım kaldı masallar
Yudumlamadan kahvemi masada kaldı hatırlar
Unuttuğun unuttuğunu belki sonra hatırlar
Ve sonra dökülür satırlar
Çekilmez bu hayatın kendinden çok derdi var
Kimselerim yok yanımda bir kaç insan dışında
Dışarıda güneş var içimdeyse fırtına
Sorunlarımı soran yok yağmur oldun akşama
Hep güler yüz mü göründü yaşadığın hayat sana
Götürdüğü gibi seni geri verir mi hayat bana
De unutulur mu yaşattığın olaylar
Bir gün bana rast gelirsen sana tonla sorum var
İlk sarılış, hatırladım hâlâ sıcak omuzlarım
Kendinden soğuttu hayat içi oyunların
Giderken unuttuğun bi kaç şey var kokun gibi
Öyle sıksın rüyalarda çok yakınsın ölüm gibi
Seni öyle besledim ki ben sol yanımda
Sen solma diye her gün her gün ağladım
Bilmezler bilmesinler diye seni avuçlarımda Dualarıma sakladım
Ölüm yakındır insana gelir bir gün ansızın
Anılarımızı soracak olursan ateşle tanıştı
Varlığında küstüğüm sigaramla barıştım
Neden omuzunda değil duvarlarda ağladım
Ağladım ve ağıt oldu yazdığım bu şarkılarım
Mutlu olursam bir gün almam elime bir kalem
Sancısından tükenip yorulmuştur bu beden
Senin beyazın bir gelinlik benimkiyse bir kefen
Bıraktığın günden beri duymadın ki ismimi
Sokaklarım çıkmaz sana eskimişti eskiler
Eskiden olsa belki tutmuştum ellerini
Bir gün beni özlersen selayla duyarsın
