Osman Cello
Bırak beni İstanbul'da
Ben kalayım, unutmadım
Aklımdalar hatıralar
Bırak beni İstanbul'da
Ben yanayım
Sokaklarda yazar adım
İstanbul'da
Gözlerimi bur'da açtım hülyaya
On sekiz kasım doksan dört merhaba
Adımı kulağıma fısıldadı Samatya
Burnum sümük dolu, gözlerimde çapak ya
Koştum sırtımda çantayla
İlk aşkım Koca Mustafa Paşa'da
Acıya alıştım her ayrılıkta
Tek şansım bu kaosta yaşlanmak
Görüyorum o anları, flashback gibi
Koşuyorum çocukluğumun salıncağına
Trenlere atlayarak gidiyorduk
Yedikule'den ta Yeşilköy Kumsalına
Yürek yerinden çıkacakmış gibi olur
Cepten çıkarsa sustalılar
Az mı yakamozlarına kandık
Roma parkından sonsuzluğa
İstanbul
Bırak beni İstanbul'da
Ben kalayım, unutmadım
Aklımdalar hatıralar
Bırak beni İstanbul'da
Ben yanayım
Sokaklarda yazar adım
İstanbul'da
Göz altlarım mosmor, eşofmanı fosforlu
Hayata yenik başlarım her gün
Kasımpaşa gibi yokuşları dimdik
Karakteristiktir
Karakterinden eksikse, hadi siktir
Geceleri Taksim içi dolu pislik
Dolmuş, taksi bekleme bas git
Hеr gün riskli, sisli ve mistik ya
Sırrımız İstanbul'a gizli
Bitmiyor tersoluk
Ghettolar hеr solukta
Ciğerlerine çekiyor egsoz
Hayalim bi' Rolls Royce ama
Hayat Beykoz gibi, omuzlarıma yüklüyor hep toz
Dolapdere Big Bang, Kuştepe Bang Bang
Zeytinburnu, Sulukule, Delidolu gang, gang
Bir gün bende gideceğim elbet
Sevdiklerim emanet sana tek tek
İstanbul
Bırak beni İstanbul'da
Ben kalayım, unutmadım
Aklımdalar hatıralar
Bırak beni İstanbul'da
Ben yanayım
Sokaklarda yazar adım
İstanbul'da, ah
Ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah
Ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah, ah
Ah İstanbul, vah İstanbul
Yaktın, yıktın İstanbul
Ah İstanbul, vah İstanbul
Çok yıprattın İstanbul
