Namağlup

O koltugun sahibi maglup Zeyd evinizdede namaglup Mikrofona konustum uzaktan Yapamadim pesimdeydi bütün tapinaklar Ama sen hiç konusmadin sustun Bense artik konusmicam uslu Nasil dogru yolu bulucaktim erken Annenizin sevmedigi o serseri benken Birden düstüm ela ela ela gözlerinden Özledigimden görmedigimden Tekrardan kopucak kafesin teli Solu nefesi derin sen bak hep ileri Kimseler bozamaz kimsesizleri Birakmadilar yine pesimde insandan yaratiklar Yabancilar yalancilar Sözlerim bir ona bir ona Sen keyfini sürdün ben acilar Ama ne acilar delip açti ömrümü Bir ara bir yara