De Fovame To Fovo

Εγώ ζωή μου ως το μεδούλι

σ έχω ζήσει,

χίλια τσιγάρα στο κορμί μου

έχεις σβήσει,

μου πήρες τόσα κι άλλα τόσα

μου' χεις δώσει

κι από παιδί, μού χεις τα γόνατα ματώσει..

Είναι το αίσθημα που έχουμε αμοιβαίο,

πώς είσαι γένους θηλυκού δεν είν' τυχαίο,

όμως με σμίλεψες και μ έκανες ατσάλι,

Γιατί σε έφαγα ζωή με το κουτάλι..

Εγώ ζωή μου σε κοιτάζω πια κατάματα

και σου θυμίζω οι σκιές

δεν έχουν τραύματα..

Δεν φοβάμαι το φόβο

είμαι εδώ τώρα δες,

έχω μάθει να "κόβω,"

δρόμο μέσα απ' το χθες..

Δεν φοβάμαι το φόβο,

είναι πια "αδερφός,"

απ αυτά που'χω πάθει,

βγήκα πιο δυνατός!

Εγώ ζωή μου σε κοιτάζω μες στα μάτια,

σκάρτη μου έδωσες κι απούλητη πραμάτεια,

μα μες στο κύμα σου

 χαλάλι κι η αλμύρα,

γιατί ο πόνος, μου χει φτιάξει χαρακτήρα..

Κοιτώ μπροστά τίποτα δεν απαξιώνω,

για ότι έζησα εχθές δε μετανιώνω,

εσύ μου έδωσες ζωή μου το κουράγιο,

να βγω αετός και από τούτο το ναυάγιο..

Εγώ ζωή μου, σε κοιτάζω

πια κατάματα

Και σου θυμίζω οι σκιές δεν έχουν τραύματα..