Lyrics
Мы выбівалі люк
на дах хмарачосу,
каб усё роўна ў адчаю
хутка падаць на дно
з падбітымі крыламі
і абражанай годнасцю...
Шукалі збавення,
але дакладна не выраю.
Прагнулі болю,
й прымалі той боль.
Рваліся да волі,
не зважалі на шкло,
мы і ў адчыненых шыбах
шукалі яго...
Нібы разрэзаць скуру
выразна лепей, ні з чым
разбіцца ўшчэнт, знікнуць назаўжды...
Мой боль,
мой страх,
пакінь мяне,
і больш мяне не катуй!
Колькі можна цярпець,
і дазваляць здзек над самім сабой;
гронкі гневу ў стане саспець
і за колеч гадоў...
Дзесьці там у закутках
і сутарэннях свядомасці,
кволагу розуму,
ад безвыходнасці
пад пылам, у брудзе ды спакваля
саспелі мой боль, мой страх і гнеў...
Мы выбівалі люк
на дах хмарачосу,
каб усё роўна ў адчаю
хутка падаць на дно
з падбітымі крыламі
і абражанай годнасцю...
Шукалі збавення,
але дакладна не выраю.
Прагнулі болю,
й прымалі той боль.
Рваліся да волі,
не зважалі на шкло,
мы і ў адчыненых шыбах
шукалі яго...
Кожны дзень шукалі!
Кожны дзень шукалі!
Кожны дзень шукалі!
І знайшлі...