Still

แปลกเหลือเกินที่ใจคนเรา เฝ้าแต่คิดถึงคนที่ทำร้าย หยดน้ำตาที่เคยบรรเทา ร้องเท่าไรก็ยังคงไม่หาย ว่ายวนอยู่ในคงคา ที่ไหลรินออกจากสองตา แม้ร้องเท่าไรเธอคงไม่กลับมา เธอเดินไปไกลจนสุดสายตา ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้ เธอจากไปไกลและไม่ย้อนมา รักในใจยังคงคาอยู่ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้ ว่ายังมีเพียงเรื่องของเธอกับฉันไม่เคยลืมเลย อยากให้เจอเรื่องราวดี ๆ แม้วันนี้ข้างเธอไม่มีฉัน ต่อให้เรานั้นลาไปไกล เธออยากเจอเมื่อไรแค่หลับฝัน แค่ได้มองจากตรงนี้ ก็ยินดีที่เห็นเธอเติบโต ถึงแม้ฉันเองไม่ได้อยู่ตรงนั้น เธอเดินไปไกลจนสุดสายตา ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้ เธอจากไปไกลและไม่ย้อนมา รักในใจยังคงคาอยู่ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้ ว่ายังมีเพียงเรื่องของเธอกับฉันไม่เคยลืมเลย เธอเดินไปไกลจนสุดสายตา (ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล) ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้ (จากพื้นดินจนรินรดใจ) เธอจากไปไกลและไม่ย้อนมา (ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล) รักในใจยังคงคาอยู่ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้ (จากพื้นดินจนรินรดใจ) เธอเดินไปไกล (ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล) จากพื้นดินจนรินรดใจ เธอเดินไปไกล (ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล) จากพื้นดินจนรินรดใจ และคงมีเพียงเรื่องของเธอกับฉัน ไม่เคยลืมเธอ