Pareidolia

Η νύχτα μου δίνει ζωή

Παραλογίζονται όσοι ακολουθούν την λογική μου

Η φαντασία μου έγινε ενόραση

Εμπιστεύομαι τους διαλόγους πίσω από την σιωπή μου

Πόνος αφόρητος,ο κωδικός απόρρητος

Κάτω από την μάσκα που φορώ δεν εχω πρόσωπο

Αλλάζω διαθέσεις στην αγκαλιά του λυκόφωτος

Ατόφιος γαμημένος απέθαντος

Βασανιστής, αγγελιοφόρος της οργής

Πρίγκιπας στην άβυσσο

Μπορώ να σου χαρίσω ό,τι ποθείς

Με αντάλλαγμα ποτέ να μην συναντήσεις παράδεισο

Να με θυμηθείς. Υπολείμματα σάρκας, εγκοπές συρματοπλέγματος

Αμέλικτος, δήμιος, φονιάς με καρδιά τέρατος

Ύποπτος του βασιλιά για την κλοπή του στέμματος

Μην το ψάχνεις παραπάνω θα χαθείς

Χειμώνας, καιρός για δυο

Νεκρούς παραπάνω μέσα στο ψυγείο

Μεγάλωσα απότομα αίμα και κρύο. Κανένας δεν ήταν εκεί

Σιχάθηκα την λέξη αντίο. Η νύχτα μου δίνει ζωή

Μουνόπανα λένε για μένα

Μα θέμα χρόνου να αντικρίσουνε την πύρινη λαίλαπα

Ερπετά μεγενθύνονται, Κινούνται ανεξέλεγκτα

Σώμα μου γεμάτο με εγκαύματα

Αναδύομαι βράδυ από το ποτάμι αίματος

Απρόσκλητος επισκέπτης στην μέση του γεύματος

Πίνω το μίτο μου επάνω στην πανσέληνο

Γελάνε οι κούκλες στο καμμένο κουκλοθέατρο

Οι γαμημένες σκέψεις μου είναι όρνια

Τρέφονται με τις νεκρές αναμνήσεις μου χρόνια

Πάμε. Μαυρίλα, ούτε ήχος, ούτε εικόνα

Εμφανίζομαι όταν εξαφανίζονται τα φώτα

Χωρίς κανόνες είναι δύσκολο

Σαν να ψάχνεις άχυρο σε χιλιάδες βελόνες

Σαν να σου κολλήσανε στο λαιμό το περίστροφο

Τρεμοπαίζουν λάμπες και αναβοσβήνουν οθόνες

Άυλος περνώ μέσα από τοίχους

Γράφω παραισθησιογόνους στίχους

Εκπροσωπώ τους λίγους και καλούς

Όσους δεν γίνανε πρόβατα και τρέχουν με λύκους.

Οπότε ή μαζί μου

Ή με αυτούς

Οπότε ή μαζί μου

Ή με αυτούς

Εκ γενετής υπερεξελιγμένος νους

Αφηγητής είμαι της μάχης των δαιμόνων με θεούς

Ότι γράφω και το βλέπεις και το ακούς

Έλα πιο κοντά, πιο κοντά

Χειμώνας, καιρός για δυο

Νεκρούς παραπάνω μέσα στο ψυγείο

Μεγάλωσα απότομα αίμα και κρύο. Κανένας δεν ήταν εκεί

Σιχάθηκα την λέξη αντίο. Η νύχτα μου δίνει ζωή