Mescalin

Jafnvel þótt himininn dragi gluggatjöld sín frá Liggur dáleiðandi þokan glugga þínum á. Himininn brotnar í ljóðum, nakið undur. Kristaldýr í garðinum molnar í sundur. Hálfluktum augum starði ég inn Rafmagnað ljósið strauk mína kinn. Hvíslandi þögnin reis úr dvala í gær Bergmál vorsins í garðinum hennar grær. Á heitum kvöldum hún kallar mig sinn vin Með augu eins og demanta, sem lýsa upp himininn. Hún dansar fram á nætur í tunglsljósinu tryllt Gulli roðið hár hennar þyrlast úfið, villt. Garðinn hennar vöktuðu sex japanskir vígamenn Sem aldrei fóru af verðinum, nema einn og einn í senn. Ef þú vilt hana gleðja skaltu senda á morgun blóm Hún hefur stærra hjarta, dýpri augu en páfinn í Róm. Jafnvel þótt himininn dragi gluggatjöld sín frá, Mun dáleiðandi þokan liggja glugga þínum á. Augu þín sljóvga líkt og þú rýnir í svartan hyl Milli þín og drauma hennar liggur fingurbreytt bil.