Stórir Strákar Fá Raflost

Þeir hringdu í morgun Sögðu að Lilla væri orðin óð. Að hún biti fólk í hálsinn Drykki úr þeim allt blóð. Hún hafði sagt hún gæti ekki dottið Hún hefði engan stað að detta á. Hún sagðist breytast í leðurblöku Að hún flygi um loftin blá. Læknirinn var miðaldra Augun í honum voru grá. Hann djönkaði sig með morfíni Sagðist hafa unnið hér í fimmtán ár. Þá órólegu geymdu á deild Sem var sérhönnuð fyrir þá. Það átti að setja Lillu í raflost Hann bauð mér að horfa á. Stórir strákar fá raflost... Gangastúlkurnar hvæstu Og sýndu í sér tennurnar. Þær skipuðu mér að fara í rúmið Sögðu: tími komin á pillurnar. Ég sagði þeim að ég væri gestur Að ég væri á leiðinni heim. Þær skelltu mér með látum í gólfið Sögðu svo: þú ert einn af þeim. Á kvöldin kemur læknirinn Segist vera vinur minn. Segir: þú verður að vera rólegur þú æsir upp öll hin. Segir að ég sé í tveggja ára meðferð Hann býður mig velkominn. Segir að á morgun fái ég raflost Svo að ég verði eins og öll hin! Stórir strákar fá raflost...