Sen Bana

SEN BANA Çaresiz bırakıp gittin Beni böyle heder ettin Zülüm oldu her anım Bağrıma bir kurşun sıkıpta Sen bana zehir oldun Sen bana zülüm oldun Sen bana keder oldun Sen bana Kaderim der susarım Bağrıma taş başarım Zulüm oldu ger anım Aşkından kan kusarım Sen bana zehir oldun Sen bana zülüm oldun Sen bana keder oldun Sen bana ŞİİR Bu nemli toprak Milyar yıldan kendine miras kalan Boyun borcu gebeliğine hazırlanan Hani, sen geçerken gölgeni tanrı belleyip Ona dua eden Gölgenden bile, çaresiz, seni dileyen Hani, terk edilmemeye yemin etmiş Bir sevgili gibi sımsıkı sarılan ayak izlerine Bu nemli toprak işte bahara kalmaz Sadece "Sen" açmaya hüküm giymiş Tohumlarımla yeşillenir yine Ben yine ardımdaki dost kışı özler olurum Herkes mutluluğunu kuytularda yaşıyor diye Her şey yenilenirken bir ben eski Bir ben eksik kaldım diye belki de Kimseye görünmeden geçerim en yaşanası zamanları Arkamı dönerim güneşe Çocuk gibi küserim sensiz olup biten Her şeye Dışarıda insanlık Çıkarken yeniden dünyayı keşfe Ve dünya Diş bilerken her bahar o büyük kaşiflere İnandırır yine herkesi zaman Bir diğerinin ölümsüzlüğüne Birikir kendimizden kaçtıklarımız usul usul Tükenirken hayat, başka hayatların Menzilinde Ben tükenmiyorum sevgili Sen durdukça yeryüzünde Üst üste yığılır gazete manşetleri Dışarıda insansızlık, insanlığa kıyarken Benim içimdeyse hep bir yığın sen