Affetmem

Bi' cevap duymak istedim, her kim varsa (kim varsa) Bitmedi hiç bi' türlü, kendimle savaşıyorum hâlâ (hâlâ) Dünyam sıradanlaştı, gel, bu bedenimi kurtar (kurtar) Şehrin en orta yerinde kaybolmuş bi' ruh var (ruh var) Tüm yüzler seni bana hatırlatır (hatırlatır) Sarılmışım yanlışların hepsine yol sanıp (yol sanıp) Durmaz, bedenim hep yoksunlukla sınanır (sınanır) Görüşüm çok bulanık, hepsini hayal meyal hatırlarım Geceyi takip ediyor gölgem, bu kalp emanet kimlerin eline? Vazgeçtim her şeyden, sen olsaydın ne yapardın yerimde? Kaçmak zor, ailem yok, ihanetin izleri duruyor bedenimde Yeter, artık bana masal anlatma, gerçeği gördüm gözlerimle Yaşamıyorum, ölüyüm ruhen, mutlu değilim sen'leyken Korkak bi' çocuktum, yapayalnız, kaçtım bütün her şeyden Kalkmayı denedim defalarca, suratıma vuruldu gerçekler (yeah) Tanrı'm, söylesene bana, boktan biri miyim gerçekten? (Gerçekten) Uzak yarın umuttan (umuttan), hiçbirini unutmam (hiçbirini unutmam) Bi' anı düşüyor aklıma (düşüyor aklıma) Kurtulamazsın kaçmakla (kaçmakla), orada buluş'ca'z (buluş'ca'z) Eninde sonunda, iki elim yakanda olucak Söyle, ne istedin ki benden? Anılarımı aldın giderken Beni de sürükledin peşinden, çok zor ihanetinle yüzleşmem Artık gelemem üstesinden, biz değiliz, sen yalnızsın, Aden Yarınlarımı aldın elimden, bekleme, artık affetmem Söyle, ne istedin ki benden? Anılarımı aldın giderken Beni de sürükledin peşinden, çok zor ihanetinle yüzleşmem Artık gelemem üstesinden, biz değiliz, sen yalnızsın, Aden Yarınlarımı aldın elimden, bekleme, artık affetmem Kendimden başka kimseye yapmadım yanlış (yanlış) "Gitmez" dediğin herkesi uğurlamaya alış (uğurlamaya alış) Yalnızlığımı dibine kadar hissettim, aynaya bakıp (aynaya bakıp) Hissedebiliyorum artık, biliyorum, ölüm çok yakın Bağırdım da duymadın hiç İzledin hep perdenin ardında Yorgunsun, kimse değil bunun farkında Bi' gün geriye dönüp baktığında Kalsın bırak oralarda İsmin doğan tüm çocuklarda Ahım var (ahım var) Söyle, ne istedin ki benden? Anılarımı aldın giderken Beni de sürükledin peşinden, çok zor ihanetinle yüzleşmem Artık gelemem üstesinden, biz değiliz, sen yalnızsın, Aden Yarınlarımı aldın elimden, bekleme, artık affetmem (Söyle, ne istedin ki benden, benden, benden?) (Artık gelemem üstesinden, üstesinden, üstesinden) (Affetmem, affetmem, affetmem, affetmem, affetmem)