Kış Mevsimi

Yanımda yoksun bi yanım yoksul Tükeniyorum farkındayım mutluluğu kuruttuk Kış mevsimi demiştin ya milyonlara duyurdum Üzerinden geçti zaman dillere destan oldu Sol yanımda hep bir sızı sokaklarım yağmurlu Son veda düşlerinden gidiyorum gitme Desen bile kalamıyorum Ne yazık bu ömre son veriyorum Göç ediyor mutluluklar şu kalplere uğramıyor Duygusuz biri değilim gözlerimden yaş akıyor Senle geçen her bir günüm dertlerime dert katıyor Sırtlandim ben tüm dertleri geçmişimde iz kalıyor Önümde tek bir kurşun var belimde var silahım Annem ağlamasa inan bu kafama sıkarım O narin ellerini söyle başkası sarmasın Bir kurşun sözüm var sana mahşere biz kalalım Aylar olmuş yazmıyorum unuttum sanıyorsun Ne yazık unutmadım dün gibi duruyorsun Solumda var ıslaklık yaramı kazıyorsun Üstüne ver duman bir acım biraz uyuşsun Çok yoruldum yazarken ben Anlatmıyorum öyle kalsın İki yüzün vardı senin hangi birini anlatayım Bekliyorum halen seni başlasın ve geri sayın Gözlerimden düşüyorsun kirpiklerimi tutsaydın Unutamıyorum üzgünüm biliyon sanada küskünüm Rüyalarımı süslesende kabuslara düşkünüm Uzaklarda var bir yara gözlerinden sürgünüm Sırtımdan vur haydi sende bıçaklarla hep bütünüm Güldürmedin ağlatma da üzdün beni yazık sana Gerek yoktu hiç bunlara gülmeseydin suratıma Ömrümde var hep bir cefa vefan yoktu demi bana Sefaletin olsun senin sürün sende hayatında Sarı saçlarından eser kalmamış ben görüyorum Ve artık susuyorum gözlerinde ölüyorum, gitmee Kış geldi ben üşüyorum ne yazik duygularımı gömüyorum Titriyor bak ellerim semaya yöneldim Ufkum kapanmış ya benim kör bıçakla hep deştin Son kez geldim kapına sen vur beni Gururu yitirmişim kovulmakta soyle neymiş Namusuna dokunmadım temizdi duygularım Öyle saf sevmişim seni rüyalarımda çıkmadın Ve sonu geldi artık kahpeliğini unutmadım Yarı çıplak gezdiremem sık kafama kurtul artık Belki son veda sana uçurt o uçurtmanı Çocukluğunu yaşa sende gönlünce eğlen kadın Gök yüzüne sal bir kelam belki beni hatırlarsın Ruhum arşta izler seni kış mevsimi bitti artık